ALEVİLİK KOMÜNAL BİR TOPLUMDUR
Bu komünal toplum anlayışını biraz açalım.
Önce, suyun ve ateşinin Alevilikteki önemini irdeleyerek, neden ve nasıl bir komünal toplum olduğunu görmeliyiz.
Felsefi ve temel ilke olarak insana saygının en önde gelen ve hiçbir şekilde insanı (Doğal olarak canlıyı) temel ilke olarak alan bir felsefi anlayış ilkesine dayalı bir yaşam biçimini biraz olsun irdelemek gerekir.
Su, neden önemli ve temel ilke gerçekten su mudur?
Ateşin yaşamdaki önemi ve yeri nedir?
“Ateş; Şaman mitolojisinde var olan, ritüel bir geleneğin simgesidir” diyerek geçiştirirsek, insanlığın varoluşu ilkesini inkâr etmiş oluruz.
Bu iki simge olan SU ve ATEŞ’ in öneminden yola çıkarsak, Aleviliğin, yaşam biçimi olarak görüp, doğanın yaradılışıyla eşdeğer görüp ve de dogmatik anlayışlara karşı olduğunu biraz daha anlamış olacağız.
Gerçek bir yaşamın oluşum biçimini ele aldığımızdan, doğal olan bir canlının oluşumunu Alevilerin pratikteki canlıya saygı geleneği olan bir ananın canlıyı müjdelemesine bir bakalım!
Bir kadının, hamileliği 33 ile 37. gününde anlaşılır. Kadın, hamile olduğunu anlar anlamaz, hane halkına da, rahminde bir canlı olduğunu davranışıyla yansıtır, ya da bir aile yakınına söyler.
Evin önde gelenine duyurulduğunda, 40. günü işaret ederek, “39 isek kırk olalım.
Cen cana düşmüş canı cem eyleyelim” der ve aileyi, yakınını, o ana rahmine düşmüş olan canlıyı, daha cen’ iken, CAN olarak saygıyla, aileden sayacak bir CEMAL-CEMALE olacak bir saygınlığı daha, bir damla su iken doğa ile eşdeğer kılıp, canlıya saygınlığı başlatmış olunur. Bence temel felsefesi bu olmalıdır Aleviliğin!
İşte bir damla suyun, bir cen olarak, ana rahmine düşmesi, orada pişip, çelikleşmesi de, ateşle suyun önemini, en değerli iki somut, doğal maddenin, Alevilikteki önemi ve temel ilkesi olduğunu, Felsefi olarak aldığımız zaman, kendi benliğimi, varlığımı, anlayış ve düşüncemizin ne kadar önemli olduğunun bilincine varmış olmalıyız.
Ritüel bir anlayıştan, dogmatik Din anlayışından, doğal bir yaşam biçiminin, gelişim süreci, bu sürecin yaşam ve devamı için verilen dirençli mücadele ve duruş biçimi, insanın nasıl var oluşuyla bağlantısının ta kendisidir.
İşte; ondandır, 72 millete aynı nazarla bakmak, ondandır, Enel-Hak anlayışıyla, “Tanrı Benim” demek.
Ondandır, Evren gibi semah dönmek, ondandır toprağa saygı, suyu doğayla içmek, ondandır “bizde kadın-erkek sorulmaz, bizde insan vardır” demek, ondandır canlıya kıymamak hakkı hak olarak görmek, dişiyi, kişi, kişiyi insan olarak görmek, kadın erkek yan yana olmak, insanı Kâbe bilmek, Güneşe yüz çevirip saygı göstermek, yıldızların davranışını dahi bir geleceğin müjdecisi bilmek, ondandır biri yoksul, biri fakir olması gereken, dayanışma ve paylaşma olarak gelenek ve yol inancımızda ki Musaiplik ve Kirvelik dayanışması, ondandır PİR dediğimiz, topluma HAKEM’LİK yapacak bilge öndere saygımız ve ondandır insana ve canlıya saygımız.
Güneye baktığınızda, ya da kuzeye, oralarda göremezsiniz, MUSAİPLİK, KİRVELİK, PİR’ lik, YOL, ERKAN gibi anlayışları.
“Ayak baş, baş ayaktır” anlayışını. PİR’ ini dahi dara çeken bir anlayışı görmezsiniz.
İşte; O zulüm ettikleri topluluğun adına şimdi AEVİLİK diyorlar.
Oysa KOMÜN bir toplumu, asimile ederek, yakarak, katlederek, iftira atarak, yok etmenin çabası hiç bitmedi insanlık varoluşundan bu güne kadarda sürdü.
Bu yaşam biçimini, ALEVİLİK, MEZHEPÇİLİK diyerek, öteki gözle bakmak, bir insanın kendi, ilerici, devrimci ve demokrat düşünenlere seslenmek isterim bu vesile ile.
Bu doğal geleneğin, doğal temsilcilerini, bir komün yaşam anlayışı içinde destekleyip, ilkel komünal, toplumun, modernizm biçimine getirebilmek, mücadeleye hiç bir başka anlam yüklemeden, İNSAN’ ı merkeze alarak dayanışmayı genişletmek gerekir.
Sevgilerle.
9 Ocak 2016
Bektaş Tosun
